Acta Scientiarum Polonorum
Silvarum Colendarum Ratio et Industria Lignaria

W pracy omówiono występowanie i zwalczanie strzygoni choinówki Panolis flammea (Den. et Schiff.) na terenie południowo-zachodniej Polski w okresie powojennym. Obecnie analizowany obszar jest administrowany przez Regionalną Dyrekcję Lasów Państwowych we Wrocławiu. Po II wojnie światowej kilkukrotnie występowały tam masowe pojawy P. flammea, a w latach 1950–1970 cztery gradacje. Po spokojniejszym okresie 1970–2000 ponownie powstało zagrożenie i konieczne były zabiegi ograniczania liczebności owadów. Ponieważ na analizowanym obszarze co jakiś czas dochodzi do wzmożonego występowania strzygoni choinówki, interesujące są czynniki wpływające na masowe pojawy tego foliofaga. Dlatego opisano warunki siedliskowo-drzewostanowe powierzchni, na których stwierdzono silne zagrożenie i prowadzono akcje chemicznego ograniczania liczebności strzygoni. Z uwagi na dostępność badania przeprowadzono na podstawie danych z ostatnich 22 lat. Stwierdzono, że do rozwoju strzygoni choinówki dochodziło najsilniej w drzewostanach w wieku 30–87 lat, o bonitacji od Ia do III i zadrzewieniu od 0,7 do 1,0, rosnących na siedliskach boru świeżego (Bśw), boru mieszanego świeżego (BMśw) oraz w jednym przypadku boru mieszanego wilgotnego (BMw).