Acta Scientiarum Polonorum
Silvarum Colendarum Ratio et Industria Lignaria

Miąższość wielkowymiarowego drewna wyrabianego w kłodach określana jest najczęściej w oparciu o pomiar średnicy górnej kłód bez kory (d_g). Pomiar ten wykonywany jest po najmniejszej średnicy, a jego wynik zaokrągla się do pełnych cm w dół. Zasadniczym celem badań była ocena wpływu sposobu określania średnicy górnej kłód na wynik ich miąższości. Analizie poddano także zmiany liczebności oraz sumarycznej miąższości kłód w klasach wymiarowych. Pomiarami objęto 1200 kłód sosnowych wszystkich klas wymiarowych (1K – d_g£22 cm, 2K – d_g: 23–32 cm, 3K - d_g≥33 cm). Średnicę górną kłód pomierzono czterema metodami: w dwóch wykonano jednokrotny pomiar po najmniejszej średnicy z zaokrągleniem wyniku: do pełnych cm tylko w dół (metoda 1), w górę lub w dół (metoda 2) (w górę - dla wyniku po przecinku >5 mm, w dół - dla wyniku po przecinku £5 mm). W dwóch kolejnych metodach wykonano pomiary najmniejszej i największej średnicy, które zaokrąglano do pełnych cm w dół. Średnią z tych pomiarów zaokrąglano w metodzie 3. do pełnych cm w dół, a w 4. wg reguł matematycznych. W metodach 2, 3 i 4 uzyskano zwiększenie średnich miąższości kłód odpowiednio o 1,6%, 2,6% i 3,8% w stosunku do metody 1. Wzrost średnich miąższości był dwukrotnie większy. W metodach 2, 3 i 4 odnotowano wzrost liczebności (i sumarycznych miąższości) kłód w klasach wymiarowych 2K i 3K (szczególnie wyraźny w przypadku najgrubszych kłód o średnicy górnej ≥33cm). Badania wykazały statystycznie istotnie większe miąższości kłód w metodzie 4. niż 1. (wyniki dla wszystkich kłód). W klasach wymiarowych 1K i 2K, istotnie większe miąższości niż w metodzie 1. stwierdzono nie tylko w metodzie 4., ale także 3. W przypadku najgrubszych kłód 3K klasy wymiarowej, nie było statystycznie istotnego wpływu metody określania średnicy górnej na wynik miąższości kłody.